Ik ben sinds kort de bezitter van ‘Groot Worden Ze Toch Wel’, een heel luchtig boek over kinderen krijgen en opvoeden en hoe dit gebeurt in verschillende landen ter wereld.
Niet oninteressant, en best wel confronterend.
Niet oninteressant, en best wel confronterend.
Ik ben nu ondertussen een dikke maand thuis in ziekteverlof. De artsen en vroedvrouwen vonden dit beter voor de regeling van mijn suiker, en na die paar weken blijkt dat ze gelijk hebben. Het gaat allemaal perfect sinds ik thuis ben en kan rusten en geen stress meer heb.
Ik heb ook de tijd om vanalles uit te zoeken en te regelen. Om eens te kijken wat er allemaal kan in ons Belgenlandje.
En ik kan u verzekeren, de titel van mijn blogpost is niet overdreven.
Ik heb ook de tijd om vanalles uit te zoeken en te regelen. Om eens te kijken wat er allemaal kan in ons Belgenlandje.
En ik kan u verzekeren, de titel van mijn blogpost is niet overdreven.
Ik neem mezelf als voorbeeld.
Thuis met ziekteverlof, waarvoor ik de eerste maand gewoon verder word betaald door mijn werkgever. Na die eerste 30 dagen krijg ik zomaar een ziekte-uitkering, ik word dus met andere woorden betaald om in de zetel te zitten.
Tussendoor ga ik naar de gynaecoloog, endocrinoloog en vroedvrouw voor mijn controles, en dat kost mij allemaal heel weinig. De vroedvrouw is gratis, de rekening van de artsen wordt natuurlijk een groot stuk terugbetaald.
Zes weken voor de uitgerekende datum ga ik in zwangerschapsverlof, wat betekent dat de uitkering die ik nu al krijg een beetje toeneemt. Dit blijft zo tot negen weken na de bevalling, dan heb ik recht op borstvoedingsverlof.
Omdat ik op het werk in aanraking kom met chemo, lachgas en infecties, mag ik thuisblijven tot 5 maand na de bevalling, zodat ik mijn kind gezonde moedermelk kan geven. Ondertussen krijg ik verder een uitkering.
Ik ben dus, met andere woorden, ruw geschat, een kleine 9 maand thuis terwijl ik lekker doorbetaald word om helemaal niets te doen.
Thuis met ziekteverlof, waarvoor ik de eerste maand gewoon verder word betaald door mijn werkgever. Na die eerste 30 dagen krijg ik zomaar een ziekte-uitkering, ik word dus met andere woorden betaald om in de zetel te zitten.
Tussendoor ga ik naar de gynaecoloog, endocrinoloog en vroedvrouw voor mijn controles, en dat kost mij allemaal heel weinig. De vroedvrouw is gratis, de rekening van de artsen wordt natuurlijk een groot stuk terugbetaald.
Zes weken voor de uitgerekende datum ga ik in zwangerschapsverlof, wat betekent dat de uitkering die ik nu al krijg een beetje toeneemt. Dit blijft zo tot negen weken na de bevalling, dan heb ik recht op borstvoedingsverlof.
Omdat ik op het werk in aanraking kom met chemo, lachgas en infecties, mag ik thuisblijven tot 5 maand na de bevalling, zodat ik mijn kind gezonde moedermelk kan geven. Ondertussen krijg ik verder een uitkering.
Ik ben dus, met andere woorden, ruw geschat, een kleine 9 maand thuis terwijl ik lekker doorbetaald word om helemaal niets te doen.
Maar daar stopt het natuurlijk niet.
Ik heb ook recht op 7 bezoeken van een vroedvrouw aan huis na de bevalling, volledig kosteloos.
Er is ook nog kraamzorg waarbij iemand voor een belachelijk laag bedrag komt poetsen, koken, strijken, of helpen met de baby. Het grootste deel van die kost wordt gedragen door de CM, de rest door de hospitalisatieverzekering die ik gratis krijg van het werk.
Door die hospitalisatieverzekering is mijn bevalling ook zo goed als gratis.
Ik heb ook recht op 7 bezoeken van een vroedvrouw aan huis na de bevalling, volledig kosteloos.
Er is ook nog kraamzorg waarbij iemand voor een belachelijk laag bedrag komt poetsen, koken, strijken, of helpen met de baby. Het grootste deel van die kost wordt gedragen door de CM, de rest door de hospitalisatieverzekering die ik gratis krijg van het werk.
Door die hospitalisatieverzekering is mijn bevalling ook zo goed als gratis.
En nog steeds is dat niet alles.
Nee, wij hebben recht op een geboortepremie van 1123 euro. De CM geeft ook nog eens 130 euro per ouder cadeau en van het werk krijg ik ook nog eens 100 euro. En vanaf de geboorte tot wanneer onze spruit op eigen benen staat krijgen we kinderbijslag, zomaar.
Nee, wij hebben recht op een geboortepremie van 1123 euro. De CM geeft ook nog eens 130 euro per ouder cadeau en van het werk krijg ik ook nog eens 100 euro. En vanaf de geboorte tot wanneer onze spruit op eigen benen staat krijgen we kinderbijslag, zomaar.
En als ik na die 9 maand terug aan het werk moet, heb ik de luxe om het rustig aan te doen, door de fantastische uitvinding genaamd ouderschapsverlof. Gewoon, een beetje minder gaan werken omdat je nu eenmaal ouder bent geworden. Vier maanden fulltime thuis, 8 maanden halftijds werken of 20 maand 4/5. Alsjeblieft, cadeautje.
Hier heeft de papa natuurlijk ook recht op, samen met tien dagen verlof na de bevalling, netjes betaald door werkgever en mutualiteit.
Hier heeft de papa natuurlijk ook recht op, samen met tien dagen verlof na de bevalling, netjes betaald door werkgever en mutualiteit.
Voor mij voelt de lijst nu al eindeloos aan, en ik weet dat ze nog veel langer is. Crèches, opvang van zieke kinderen, zorgverlof, het houdt gewoon niet op.
Als ik dan even stilsta bij hoe het er in andere landen aan toe gaat, en dan bedoel ik niet alleen arme derdewereldlanden maar ook het grootste deel van de Westerse landen, dan denk ik dat we zonder twijfel kunnen stellen dat we met ons gat in een heel groot vat boter gevallen zijn.
Als ik dan even stilsta bij hoe het er in andere landen aan toe gaat, en dan bedoel ik niet alleen arme derdewereldlanden maar ook het grootste deel van de Westerse landen, dan denk ik dat we zonder twijfel kunnen stellen dat we met ons gat in een heel groot vat boter gevallen zijn.
Ik moet niet na een week terug aan het werk. Ik kan in gezonde en veilige omstandigheden bevallen en heb zoveel hulp om op terug te vallen dat het moeilijk wordt om het bos door de bomen nog te zien.
Ja, groot worden ze toch wel, maar dan wel liefst in ons veilig, verwenlandje…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten