Het is een cliché zeker, naar de prenatale lessen gaan? Al bij het eerste bezoek aan de gynaecoloog werd mij een folder in de handen geduwd, prenatale lessen te volgen vanaf week 20.
Vijf lessen met verschillende onderwerpen; de zwangerschap, borstvoeding, arbeid, bevallen en kraamzorg. Mijn moeder noemt het ‘leren puffen’.
Vijf lessen met verschillende onderwerpen; de zwangerschap, borstvoeding, arbeid, bevallen en kraamzorg. Mijn moeder noemt het ‘leren puffen’.
Op zich zag ik er geen graten in om eens wat meer uitleg te krijgen van een ervaren vroedvrouw over hoe ik moet bevallen. Het lijkt mij vanzelfsprekend wat er moet gebeuren, maar iemand die tips kan geven, daar wil ik altijd wel eventjes naar luisteren.
Idem met borstvoeding. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om te stoppen met borstvoeding geven tot ik weer moet beginnen werken. Maar het moet natuurlijk wel lukken, en alle uitleg en begeleiding zijn daarom ook welkom.
De eerste les was dan ook een beetje een tegenvaller. Het begon in de turnzaal van het ziekenhuis, waar een kinesist ons leerde hoe we in en uit bed moeten geraken, hoe we moeten rechtstaan vanop de grond, hoe we onze onderrug kunnen sparen en gezwollen voeten kunnen tegengaan. David zal wel goed gelachen hebben toen hij ons allemaal op handen en knieën zag zitten terwijl we onze rug hol en bol maakten en tegelijk allemaal ons poep in de lucht staken.
Ons klein ventje vond het precies wel allemaal amusant want die schopte zich te pletter.
Ons klein ventje vond het precies wel allemaal amusant want die schopte zich te pletter.
Het eerste deel van de les vond ik dus eigenlijk niet zo leerrijk. Een beetje met mijn enkels draaien om het bloed beter te laten circuleren, het lijkt mij vrij logisch. En eerlijk gezegd denk ik dat als je circulatie niet echt meer mee wil, je mag draaien met je voeten zoveel je wil, opzwellen zullen ze toch doen.
Het tweede deel van de les was eerder theoretisch. Wat gebeurt er allemaal in de zwangerschap en wat zijn vaak voorkomende kwaaltjes. Niets nieuws met andere woorden.
Dat we geïrriteerd, moe, opgezwollen, hongerig, humeurig zijn, dat we nachtmerries en dikke enkels hebben, dat we niet goed slapen, ik denk dat de meeste aanwezigen wel al door hadden wat de meest voorkomende ongemakken zijn.
Dat we geïrriteerd, moe, opgezwollen, hongerig, humeurig zijn, dat we nachtmerries en dikke enkels hebben, dat we niet goed slapen, ik denk dat de meeste aanwezigen wel al door hadden wat de meest voorkomende ongemakken zijn.
De enkele mannen in ons midden mochten ook hun zegje doen, waarop een bijna recht sprong om te verkondigen dat zijn vrouw wel een ferm kort lontje heeft. Ik had hem eerlijk gezegd een mot verkocht.
Die van mij zei dat ik nogal veel pieker, hij heeft nogal gelijk…
Die van mij zei dat ik nogal veel pieker, hij heeft nogal gelijk…
En uiteraard kregen we nog maar eens de uitleg over wat we wel en niet mogen eten. Het toxoplasmose-listeriose-cytomegalie-salmonella-angstbewind, laten we het vanaf nu zo noemen.
Ik vraag me echt af wie van de aanwezige vrouwen net als mij dacht ‘daar gaan we weer, het angstbewind, laat ik doen alsof ik UITERAARD nog geen alcohol gedronken heb of gerookte zalm gegeten heb of een klein kind zijn snotneus afgekuist heb’. Ik ben alleszins stilletjes blijven zitten terwijl ik af en toe in David zijn hand kneep en enthousiast knikte als de vroedvrouw toevallig oogcontact maakte met mij.
Ik vraag me echt af wie van de aanwezige vrouwen net als mij dacht ‘daar gaan we weer, het angstbewind, laat ik doen alsof ik UITERAARD nog geen alcohol gedronken heb of gerookte zalm gegeten heb of een klein kind zijn snotneus afgekuist heb’. Ik ben alleszins stilletjes blijven zitten terwijl ik af en toe in David zijn hand kneep en enthousiast knikte als de vroedvrouw toevallig oogcontact maakte met mij.
Ik geef jullie nog graag de belangrijkste les mee die we geleerd hebben: een slechte tandhygiëne veroorzaakt miskramen en vroeggeboortes.
Zucht…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten