Bevallen

Hij zit erin en hij moet eruit. The simple truth.

Om eerlijk te zijn, ik heb al lang een fobie voor bevallen. Tijdens mijn stage op Neonatologie heb ik jammer genoeg iets te veel horror gezien. Vrouwen met gescheurde baarmoeders en baby’s die vastzitten in het geboortekanaal en overlijden. Of kleine biefstukjes van 500 gram die beademd zijn.

Maar de natuur zit natuurlijk wel iets slimmer in mekaar en mijn babywens was net sterk genoeg om mij eventjes over mijn angst te helpen. Al heb ik wel een kleine paniekaanval gehad toen ik besefte dat er over een aantal maand een bowlingbal uit mij moet rollen.

Toen ik een week of zes ver was waren we op bezoek bij mijn stiefzus, die 2 jaar geleden beviel van een heerlijk mannetje, Bas. Uiteraard was er maar een onderwerp de hele avond, baby’s, baby’s, baby’s. Ze vertelde veel over haar eigen ervaringen en uiteindelijk ook over haar bevalling. Ik zag foto’s van mijn ronde zus, puffend aan de keukentafel, gezellig in bad en uiteindelijk in volle actie in het bevallingsbad.
En eigenlijk vond ik het wel leuk om te zien. Dat onderwaterbevallen sprak mij direct aan. Als je dan toch moet afzien, kan je maar evengoed in een warm bubbelbadje liggen, nee?

Ik voelde mijn angst een beetje afnemen, maar dat was eerlijk gezegd van korte duur. De gynaecoloog vertelde me al snel dat mijn bevalling zou moeten ingeleid worden, dat ons ventje naar de Neonatologie zou moeten, dat ik een infuus zou krijgen,.. Ik zag taferelen voor mijn ogen van urenlange arbeid, knippen en scheuren en verpleegsters die geen infusen kunnen prikken. En dat mijn ventje er eindelijk zou zijn en dat ze hem direct zouden meenemen zonder dat ik hem eventjes in mijn armen had gehad.

Tot ik op een saaie dag op het werk besliste om op Youtube het woord bevalling in te tikken. Het ene filmpje na het andere heb ik bekeken, tot ik het eigenlijk beu gezien was en dacht, tja, weer een bevalling. En plots viel de angst weg en werd ze helemaal vervangen door een gevoel van aanvaarding. Echt een raar gevoel.

Ik laat het helemaal los. Het maakt mij niet uit. Ik zal vragen om onder water te mogen bevallen. Lukt het niet, so be it. Moet hij een dagje weg, ik ga wel naast zijn bedje zitten. Wordt mijn lijf volledig toegetakeld, ik zal wel genezen.

Laat maar komen, die bevalling. Ik ben er klaar voor