Er zijn zo van die dagen, van die perfecte dagen..
Ik denk niet dat ik me ooit al zo gelukkig gevoeld heb als vandaag. Mijn klein bolletje zien schoppen en stampen omdat die ambetante dokter hem met haar ambetante echo zit te kietelen.
En dan, de mooiste woorden die ik ooit al gehoord heb: ‘ja, ik zie een piemeltje’. 90% zeker een piemeltje. Dat we de kinderkamer nog niet blauw moeten verven, maar toch…
It’s a boy. Een mannetje. Een ventje.
Ik denk niet dat ik me ooit al zo gelukkig gevoeld heb als vandaag. Mijn klein bolletje zien schoppen en stampen omdat die ambetante dokter hem met haar ambetante echo zit te kietelen.
En dan, de mooiste woorden die ik ooit al gehoord heb: ‘ja, ik zie een piemeltje’. 90% zeker een piemeltje. Dat we de kinderkamer nog niet blauw moeten verven, maar toch…
It’s a boy. Een mannetje. Een ventje.
Ik heb altijd een meisje gewild. Tot wanneer ik wist dat ik zwanger was. En ik de eerste keer echt voelde dat er toch verdomme veel zorgen en verantwoordelijkheid bij komen kijken. Neenee, doe mij maar een jongen. Veel minder zorgen, veel minder drama, geen foute vriendjes en maandstonden en emotionele huilbuien.
Gewoon een klein, stoer ventje
Gewoon een klein, stoer ventje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten