Hormonencircus

Ik ben een van die zeldzame gelukzakken die zo goed als geen last heeft van zwangerschapskwaaltjes. You can hate me now.
Misselijk? Goh, niet echt.
Moe? Mja, soms, maar eigenlijk ook niet.
Eetbuien? Nope.
En dan al die andere smakelijke dingen die op allerlei websites opgelijst staan, obstipatie, aambeien, acne,… Allemaal geen last van.

Moodswings?
Mja, mijn moodswings compenseren voor alle andere kwaaltjes waarvan ik gespaard gebleven blijf.
Roepen tegen mijn moeder? Check. Hysterisch wenen bij een aflevering van Grey’s Anatomy? Check.
Vol zelfmedelijden in bad kruipen met een pot Nutella? Check.
Mijn uiterste best doen om ruzie te zoeken met mijn lief zonder enige aantoonbare reden? Check.
Moet ik nog verder gaan?

Het is gelukkig geen dagelijkse vertoning, maar oh boy, het kan erg worden. Ik maak mezelf graag wijs dat ik er al bij al nog vrij goed mee om ga, dat ik mijn lief op tijd waarschuw als ‘De Hormonen’ weer circus aan het houden zijn. Ik stuur hem ook artikels door waarin duidelijk staat: UW VROUW WORDT GEK MAAR ZE KAN ER ECHT NIET AAN DOEN. ECHT NIET. HOU VOL.

Sorry liefje, echt, maar ik kan er echt niet aan doen. Echt.