Deze wil ik opschrijven.
In de hoop dat ik hem zo nooit zal vergeten.
Code Oranje in België. Onweer in het hele land. De hele vooravond was het al stilletjes aan het rommelen.
Papa moest naar de dokter dus wij waren met ons drietjes thuis. Plots waren er donderslagen en bliksemflitsen.
Ik nam jullie snel mee naar boven, met jullie pyjamaatjes al aan en jullie melkje mee.
En we ging op de grond zitten voor het groot venster van jullie kamer, om naar die ruziënde wolken te kijken.
Oliver, jij kroop dicht bij mij, je was niet op je gemak, maar je bleef wel stil op mijn schoot zitten (terwijl je normaal geen seconse stil kan zitten) en je keek verwonderd naar buiten.
Niel, je was zo stoer, maar je ogen heel groot en je hield mij in de gaten. Maar hoe meer je mij zag genieten van het lichtspektakel en de knallen, hoe leuker je het vond.
Mama had zo'n zware dag vandaag. Maar jullie, jullie maken echt alles weer goed. Er stroomt zoveel liefde in ons huis.
Dit momentje zal ik koesteren, en proberen vasthouden wanneer ik het even moeilijk heb.
Bedankt, mijn lieve jongens. Mijn eeuwig, eindeloos geluk ♡
