Pest-Trimester

Al anderhalve week ben ik het slachtoffer van het derde trimester, en ik ben nu al helemaal zeker dat het mijn minst favoriete trimester van de drie wordt.
Iedereen klaagt maar over die eerste weken, de misselijkheid en het overgeven en de vermoeidheid en wat nog allemaal, maar ik hoor niemand een woord reppen over de laatste weken..
Ik word er met momenten weemoedig van. De rugpijn en de pijn in mijn bekken. Oprispend maagzuur, heerlijk. Liters Riopan sla ik achterover maar ik brand lekker verder.
Overal jeuk, mijn armen, mijn benen, mijn buik, hoort er allemaal bij.
Om het kwartier naar het toilet voor vijftien druppels, ook ‘s nachts. Alleen zijn het ‘s nachts soms twintig druppels en dan kan ik bijna niet bewegen van de pijn aan mijn blaas.
Als een obees varken uit bed proberen te kruipen en van de inspanning windjes laten..
Puisten, overal puisten. En opgezwollen voeten met worstentenen en dikke vingers waar ik mijn ring niet meer afkrijg.
Om het kort te houden, ik heb me zelden zo aantrekkelijk en appetijtelijk gevoeld.

En ik weet wel dat ik niet mag klagen, want er zijn vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen of die ondertussen al bevallen zijn, ik weet het. Maar toch.

Ze hebben het derde trimester zo ontworpen om vrouwen te doen uitkijken naar de bevalling, denk ik. Als die marteling begint, dan weet ik dat de derde trimester-marteling ophoudt.

Nog tien weken te gaan.