Het ging zo slecht met mij en iedereen gooide goedbedoelde raad naar mijn hoofd en ik kon die niet aanvaarden.
Doe Nieltje eens wat meer weg. Neem wat tijd voor jezelf of jullie twee.
Laat alles eens wat los, het komt vanzelf wel goed. Stop met piekeren. Stop met te proberen om alles te controleren.
Maar ik kon het niet. Ergens wist ik wel dat iedereen gelijk had, maar ik kreeg mijn hoofd niet stil.
Tot we terugkwamen van Normandië. Ik had er een nachtje over geslapen, had alles laten bezinken en besefte dat het eigenlijk allemaal wel meeviel.
's Avonds waren we langs geweest bij mijn ouders en hadden we heel goed gebabbeld. En thuis met ons twee ook nog eens.
En ik voelde mij plots niet meer zo abnormaal. Ja, ik ben een flippende, onzekere moeder maar dat zijn we allemaal. En misschien maakt mij dat ook wel een goede mama, who knows?
En ik voelde plots wat rust in mijn hoofd. Alsof al die goede raad plots binnendrong en ik weer wat helder kon denken.
Alles komt wel goed met Niel. En met mij. En met ons.
Ik heb het mijzelf zo lastig gemaakt de laatste tijd, omdat ik het zo goed wilde doen.
En net nu ik dat loslaat en mij erbij neerleg dat Niel soms weent, dat ik hem soms bijna laat vallen, dat hij niet altijd zijn fles leegdrinkt en dat ik soms kak aan mijn eigen handen smeer, net nu geniet ik plots veel meer.
Ik voel eindelijk die overweldigende liefde. Ik zie hoe zalig hij is. Ik hou van hem. Ik geniet van hem en zijn kunstjes.
Ik kon wel huilen van geluk toen hij gisteren voor de eerste keer omrolde. En hij had mij daar niet voor nodig.
Nu ik het eventjes helder kan bekijken, versta ik alles beter. Maar het is ook zo jammer. Waarom heb ik het zo ver laten komen?
En is dit weer stilte voor de storm? Want ik heb me in periodes al beter gevoeld, om dan helemaal opnieuw in een zwart gat te vallen.
Nog twee weken en ik ga terug aan het werk. Wie weet komt die broodnodige afstand tussen Niel en mij dan eindelijk tot stand. Ik zal weer meer zijn dan Niel zijn mama, verzorger en dienaar.
Tijd voor mijzelf zal er dan vanzelf zijn, ook al is het op het werk.
Maar nu wil ik nog twee weken genieten. En proberen vast te houden aan mijn huidige state of mind.
Controle lossen, niet te veel nadenken en relativeren wat misloopt.
Want tot nu toe werkt dat precies wel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten