Eén september en die van mij blijft gelukkig thuis, geveld door zijn tweede reeks spuitjes.
Maar ondertussen hebben duizenden kinderen wel de stap gezet vandaag. Voor de eerste keer naar school, voor de eerste keer naar het eerste leerjaar.
Vroeger vond ik het een beetje ergerlijk, de stroom van online foto's van kinderen in hun mooiste kleren en met nieuwe rugzakjes aan aan de schoolpoort.
Nu krijg ik er warm en koud tegelijk van. Het idee dat de dag gaat komen dat ik Nieltje, mijn klein Nieltje, ooit ga moeten droppen op een gigantische speelplaats met een rugzakje aan met boterhammetjes in. Tussen allemaal vreemde kindjes en juffen en meesters.
ZONDER ZIJN MAMA.
Vreselijk gewoon.
Dus aan alle mama's die vandaag hun kleine spruit hebben moeten achterlaten: awel chapeau, you are my hero.
Ik houd mijn ziek vogeltje nog een beetje bij mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten