Als mensen me enkele weken geleden vroegen hoe het met Niel ging, antwoordde ik bijna automatisch dat alles goed ging. Ik kon me inbeelden dat het overgrote deel van die mensen niet geboeid was door het feit dat hij ontzettend veel weende, niet wilde drinken, niet wilde slapen.
Dus antwoordde ik maar dat alles goed ging.
Maar alles ging niet goed. Ik schreef al dat ons mannetje last had van reflux en ook al was er wat verbetering door de medicatie, Niel was nog altijd niet op zijn gemak. Hij weende nog steeds veel, had last van krampen en windjes en zijn gezichtje stond vol eczeem.
Ons overgevoelig ventje had last van koemelkeiwitallergie, nog zo een duivel die kleine baby's en hun moeders tot het uiterste kan drijven.
Maar dat was toen. Want de reflux is zo goed als weg. En de krampen en het eczeem ook, dankzij aangepaste voeding.
Nu is er Nieltje 2.0. De nieuwe versie. De versie die altijd lacht. En langer slaapt dan tien minuten aan een stuk. Die flink eet. Die graag in zijn park of op zijn speelmat ligt. Die enkel een beetje kwekt als hij honger heeft of moe is.
Wat een verschil.
Nu versta ik wat mensen bedoelen als ze zeggen dat je moet volhouden. Dat het beter wordt. Dat het zelfs leuk wordt.
We zijn er eindelijk ♡
Geen opmerkingen:
Een reactie posten