Aftellen doe ik al eventjes. Maar daarnet was de laatste echo. De laatste keer kijken naar wat er in mijn buik zit.
Nu is het echt voor alle momenten. Ik moet niet meer aftellen, we zijn er. Pruts is volgroeid, hij is helemaal ingedaald en ik heb al twee centimeter ontsluiting.
Het is nu echt voor elk moment.
Ik was euforisch toen ik al dat goed nieuws hoorde van de gynaecoloog, maar ik kan het u verzekeren, het is verdomme spannend. Het kan ieder moment beginnen, bij elk krampje en elk steekje stop ik een seconde met ademen. Ja? Nu? Nee, nog niet...
Nu zijn we terug thuis en mijn lief is de luiertafel ineen aan het steken en ik voelde een beetje paniek. Hij komt er aan. En hij gaat nooit meer weg. En wij zijn zijn ouders en wij moeten voor hem zorgen en zo weinig mogelijk fouten maken.
Euh.... Help?
Wat een emotionele rollercoaster. Wat een zaligheid.
Ik ben er klaar voor, ventje. Laat maar komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten