Afscheid

Allerliefste, kleine Niel,

Ik kan het bijna niet geloven, maar vandaag is de laatste dag met ons twee. Straks gaan we slapen en morgen krijgen we je eindelijk te zien.
Ik ben zo emotioneel. Zo verdrietig en zo opgewonden tegelijk. Ik wou dat je nog eeuwen bij mij kon blijven, dat je nog eeuwen van mij alleen was. Dat alleen ik jou kon voelen en niemand anders. Je zit zo veilig in mijn dikke buik. 
En ik ben ook een beetje bang. Bang voor wat er komt. Bang dat er iets zal mislopen. 

Mijn mannetje, bedankt voor 37 zalige weken. Bedankt voor je schopjes, voor je poepje tegen mijn hand. Bedankt voor alle ontroerende momenten, als je de hik had of als je je voetje voor de eerste keer in mijn hand duwde. 
Je hartje dat zo flink tekeer gegaan is al die tijd. Bedankt om te zwaaien naar mij tijdens die ene echo, dat is nog altijd een van mijn favoriete momenten.
Ik vond die weken met jou hemels. 

Nu is het tijd voor de toekomst. Morgen verandert ons leven voor altijd. En morgen begint het jouwe. 
Dus allerliefste pruts, gaan we vannacht nog eens lekker lang knuffelen, jij en ik samen? Voor de laatste keer? Ga je veel schoppen en bewegen, heel de nacht? En kom je dan morgen bij mij liggen, en bij papa? Ik kijk er zo naar uit. 

Ik ga je missen, engeltje. Heel hard. 

Je mama.