Mamamaffia

We maken het onszelf niet gemakkelijk, wij mama's, en onze omgeving maakt het ons nog veel moeilijker. Met een overload aan informatie over wat er mag, wat er moet, wat er kan en vooral wat er absoluut niet mag zorgen we ervoor dat we collectief heel onzeker worden.
Onze moeders en schoonmoeders vinden dat we alles anders moeten doen, van Kind en Gezin mogen we helemaal niets meer. We moeten ergonomisch, ecologisch en economisch zijn.
De regels zijn op den duur zo overvloedig dat het onhoudbaar wordt.

Een totaal van 22 maanden mama zijn en 15 maanden zwanger zijn heeft me gelukkig een andere bril opgeleverd, eentje van relativering.

Mijn kind eet elke dag groenten en fruit, maar krijgt ook elke dag een boterham met choco, gewone choco VOL suiker. Hij eet 's morgens en 's avonds voor de televisie, met zijn fles in zijn handen en zijn boterhammen op zijn schoot. Nickelodeon speelt hier elke dag, en Niel geniet enorm van die knusse momentjes in de zetel.
Soms wil hij niet ontbijten. Dan probeer ik een paar dingen, zonder succes en eindigen we met een ontbijt van rijstwafel of corn flakes.
's Avonds krijgt hij een boterham met beleg. Het gebeurt niet zelden dat de boterham blijft liggen en Niel zijn buikje vult met salami en hesp.
Het arme kind heeft nog nooit kennis gemaakt met quinoa, havermout, griesmeel, venkelthee en alle andere rare dingen die mensen vandaag de dag aan hun kinderen voederen.
Als ik ga tanken, geeft de meneer van het tankstation hem een snoepje, en hij mag dat van mij opeten. Geweldig vindt hij dat.

Ik poets Niel zijn tanden wanneer hij in de douche gaat, jammer genoeg is dat niet elke dag. Als hij uit de douche komt ben ik soms te lui om zijn droog velletje in te smeren. Zijn nagels zijn elke dag pikzwart, geen idee hoe hij dat flikt, maar ik maak er geen punt meer van om daar iets aan te doen. Snottebellen laat ik soms ook wel eens stromen, dan maak ik mezelf wijs dat dat goed is voor zijn weerstand.

Slapen doet meneer sinds kort in een groot bed. Een groot bed dat vol ligt met kussens, knuffels en dekens. Het verstikkingsgevaar is enorm.
Er liggen ook ongeveer 27 fopspenen rond hem gestrooid wanneer hij slaapt, zodanig dat ik niet elk kwartier een tuut in zijn mond moet gaan proppen.
Elke avond lezen we hem een verhaaltje voor terwijl hij de rest van zijn melk opdrinkt. Schandalig gewoon!
Tussen mama en papa slapen, daar doen wij al sinds dag één niet aan mee. Een aanslag op zijn ontwikkeling en zijn zelfvertrouwen, als ik sommige bronnen mag geloven.

Maar laten we vooral die baby in my belly niet vergeten. Want die wordt pas echt zwaar mishandeld.
Ik drink elke dag cola zero. Soms echt ferme hoeveelheden. En soms ook alcohol!
Ik eet préparé en ik bak mijn biefstuk niet tot schoenlap. Een spiegelei of chocomousse gaan er vlotjes in, net zoals heerlijke rauwe coquilles of zalm.
En ik spoel mijn fruit niet altijd. Als ik er al eet, want dat gebeurt ook niet elke dag. Wat ik wel elke dag eet is pindakaas. Veel pindakaas.
Ik ben er ook nog niet uit of dat tweede bolletje borstvoeding gaat krijgen. Hoe durf ik eigenlijk?!

Ecologisch ben ik al helemaal niet. Wasbare luiers en doekjes zie ik totaal niet zitten. Ik vind het persoonlijk geweldig dat ik gebruikte pampers in de vuilbak kan gooien in plaats van de kaka eraf te schrapen en ze daarna in de wasmachine te gooien.
Wasbare maandverbanden gaan voor mij echt kilometers te ver.

Soms loop ik de hele dag ongewassen rond, in mijn pyjama. Ik vind het geen opdracht meer om de berg afwas op het aanrecht te negeren of toe te geven dat ik al twee weken niet meer gestofzuigd heb. Ik ben veel te zwanger om te stofzuigen.
Ik leg mij in de plaats liever in de zetel voor een dutje, als meneertje slaapt.

Wat Niel en ik echt graag doen is spelen. We gaan samen naar de speeltuin of we spelen thuis met zijn gigantische autocollectie. Ik vind dat leuk, tot ik het niet meer leuk vind. En dan moet hij maar alleen verder spelen.
Ik heb nog nooit met hem geverfd of geknutseld, wat een rem op zijn creatieve ontwikkeling, maar ik zie mijn muren en vloeren en meubels te graag om ze in alle kleuren van de regenboog te zien. Ik heb onlangs wel stiften gekocht, maar heb die eerlijk gezegd al terug verstopt na een incident met de salontafel.
Een fort bouwen in de living, kasten leegplunderen en de zetel als trampoline gebruiken zijn bezigheden die ik niet toelaat. Mijn kind is met andere woorden extreem beperkt in zijn vrijheid.

Waarom deze biecht? Omdat ik ondanks alle bovenstaande misdaden geloof dat ik echt wel goed bezig ben. Ik heb een fantastisch, gelukkig, flink en gezond kind.
Waarom zou ik mij niet focussen op de dingen die écht belangrijk zijn, in plaats van op de regels die ons worden opgelegd door vreemden? Waarom zou ik er niet op vertrouwen dat ik best wel weet waar ik mee bezig ben?
Nee, het is verre van perfect. Ik overtreed elke dag honderd regeltjes geschreven door de mamamaffia.
Call social services, ik laat het niet meer aan mijn hart komen!