Ik wil me excuseren. Eigenlijk hoeft dat helemaal niet want je bent veel te klein om te verstaan waarom. Maar toch.
Ik heb je met momenten verwenst. Ik heb je ambetanterik en klootzak en terrorist genoemd (zonder dat jij het hoorde natuurlijk). Ik vond jou met momenten helemaal niet zo leuk.
Sorry daarvoor.
Je voelde je helemaal niet goed en je probeerde alleen maar om mij dat duidelijk te maken. Sorry.
Nu voel je je beter en weet ik al veel beter hoe jij bent.
Je bent alles behalve een ambetanterik of een klootzakje. Integendeel.
Je bent het zaligste wat er is. Je bent lief en blij en je lacht altijd. En je laat nog altijd heel duidelijk weten als er iets is. Ik kan je overal mee naartoe nemen, je speelt flink en eet flink en huilt niet. Je slaapt in (bijna) elk bedje waar ik je in leg.
Elke keer als we naar huis rijden zeggen we tegen elkaar hoe flink je wel bent en hoe hard we jou bewonderen.
Papa belooft je elke keer dat we met jou naar de speelgoedwinkel gaan en dat je een cadeautje mag kiezen. Onthoud dat maar, je hebt er nog veel te goed.
Elke avond als ik je in je bedje leg zeg ik dat je flink bent en dat ik fier ben op jou en je graag zie. Ik weet niet of je mij verstaat.
Want ik wil niets liever dan jou duidelijk maken dat ik jou helemaal geweldig vind.
Sorry dat dat ooit anders was. Ik was gewoon eventjes de weg kwijt.
Dikke knuffel,
Mama
Geen opmerkingen:
Een reactie posten