GOR. Gastro Oesophagale Reflux.
We zijn erbij! Bij de gigantische bende baby's die niet stopt met krijsen en plots niet meer wil drinken en slapen. Bij de bende moeders die opgedraaid bij de kinderarts binnenvalt en smeekt om hulp.
Jaja, die van ons heeft reflux.
Het begon een tweetal weken geleden. Ons ventje die anders zo goed slaapt kon overdag niet meer slapen. Hij schoot telkens na vijf minuten krijsend wakker, goed om mij tegen het einde van de dag net niet te doen ontploffen.
Drinken ging ook steeds minder. Vechtend kregen we er met moeite een halve fles in, en ondertussen krabde hij met zijn kleine nageltjes in ons vel en stampte hij met zijn kleine beentjes.
En tussendoor was er maar één bezigheid: wenen. Tot hij paars begon te zien. En kletsnat was van het zweet.
Eergisteren kreeg ik dan een halve mental breakdown en heb ik hem afgezet op mijn mama's werk. Huilend (wij allebei).
Ik kon er niet meer tegen om hem zo te zien. En horen...
Na een bezoekje aan de kinderarts gisteren werd het allemaal duidelijk. Ons mannetje zijn slokdarm doet pijn.
En dat zijn wij hier alledrie kotsbeu! Dus zijn we gestart met medicatie.
Ik kijk stiekem al terug uit naar mijn lachende, knuffelende, happy baby.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten