I get by with a little help from my friends. The Beatles zeiden het lang geleden al en ze zouden wel eens gelijk kunnen hebben.
En als mama kan je andere mama's goed gebruiken. Om je hart uit te storten, vragen te stellen, zorgen te bespreken en gênante momenten te delen. Alleen voel ik me af en toe heel eenzaam op dat vlak, want ik ben de eerste van de bende die aan kinderen begon dus voor veel zaken kan ik bij mijn onbevlekte vriendinnen niet terecht, ook al doen ze natuurlijk heel hard hun best.
Tot ik een paar weken geleden werd toegevoegd aan een virtueel vriendengroepje. Bloed, zweet en tranen van geluk, een Facebookgroepje bestaande uit ervaren mama's, nieuwe mama's en toekomstige mama's. Allemaal vreemden voor mij, maar ze hebben de laatste weken al veel voor mij betekend.
Werkelijk ALLES wordt besproken. Zonder een grammetje veroordeling. En met kilo's begrip en zachtheid.
Voedingsproblemen, zieke kindjes, zwangerschapskwaaltjes en ambetante papa's. Eindeloze gesprekken over geboortekaartjes, de toestand van onze living, we deelden zelf spontaan foto's van ons lijf na de bevalling om elkaar daarna de hemel in te prijzen.
De generatie van mijn ouders kan zich waarschijnlijk moeilijk inbeelden dat er zoiets als virtuele vriendschappen bestaan. Dat je steun kan vinden bij mensen die je zelfs nog nooit hebt gezien.
Maar zo gaat het vandaag de dag. Ik kan tegelijk thuis zijn met mijn gezinnetje en virtueel op café zitten met 20 vrouwen, giechelend en huilend.
Het is precies wat een onzekere twijfelaar zoals ik nodig heb. Een bende vrouwen die weet waarover ze het hebben, die weet hoe hard we elkaar nodig hebben en die eigenlijk continu dezelfde boodschap brengt: you're doing just fine.
♡
Geen opmerkingen:
Een reactie posten