Geleerde lesjes

Ik hoorde onlangs van een toen nog zwangere en nu net bevallen mama dat ze mijn blog eng vond om te lezen.
Hmm, daar ging het doel van mijn verhaaltjes eventjes de mist in. Want dat is helemaal niet mijn bedoeling.

Mijn verhaal is jammer genoeg niet altijd rooskleurig, maar gelukkig ook niet de norm.

Ik wist gewoon heel weinig toen ik aan mijn blog begon en heb gaandeweg de dingen beschreven zoals ik ze ervaarde. Heel eerlijk.
Ondertussen weet ik veel meer.

Zo ontdekte ik dat de roze wolk een illusie is. Ik heb ze nooit gezien. Onlangs zei een vriendin van mij dat de roze wolk een verzinsel is dat mensen moet overtuigen om aan kinderen te beginnen. Ze zou wel eens gelijk kunnen hebben. We zijn toch niet allemaal zo naïef om te geloven dat slaaptekort, huilende baby's en kakpampers ons gelukkig gaan maken? De roze wolk is iets waar we maar al te graag in geloven.

Ik ontdekte ook dat een weekend veel langer is dan altijd gedacht. Zaterdag en zondag bestaan namelijk uit een voor- én namiddag.
Terwijl opstaan om 7 uur vroeger ondenkbaar was, voelt het nu aan als uitslapen. En de dag is plots eindeloos lang, waardoor je beseft dat je uren van je leven verspild hebt. De invulling van het weekend is nu ook helemaal anders. De hele avond in pyjama in de zetel liggen wordt plots de perfecte Saturday night.

Om mijn pas bevallen vriendin een hart onder de riem te steken: die vermoeidheid word je écht gewoon. Dat is geen fabeltje die ze parents-to-be wijsmaken. Een hele week doorkomen met 4 uur slaap per nacht? Meh, easy.

Die eerste weken zijn moordend. Echt moordend. Op dat moment heb je er geen boodschap aan dat mensen zeggen dat het beter wordt. Maar het is wel zo. Plots slapen ze door. Of hebben ze niet meer zoveel flesjes nodig. Of ze beginnen met vaste voeding en kunnen rechtop zitten en alles wordt op slag iets gemakkelijker.

Prioriteiten veranderen volledig. Vroeger was jij het allerbelangrijkste (en ik denk dat dat voor iedereen zonder kinderen zo is). Maar eens dat bolletje er is, kom jij zonder enige twijfel op nummer twee. Je schuift je vrije tijd, hobby's, gezondheid, vriendschappen en alles wat ooit belangrijk was met plezier opzij omdat je kind je zou kunnen nodig hebben. Het is de meest natuurlijke zaak van de wereld.

Er zijn twee planeten. Die van mensen mét kinderen en die van mensen zonder kinderen. En we kunnen echt hard ons best doen, elkaar verstaan is onmogelijk. Wat het is en hoe het voelt om mama te zijn kan je niet uitleggen met woorden. Mama's verstaan elkaar, en herkennen bepaalde verhalen van elkaar. Mensen zonder kinderen weten totaal niet waarover je het hebt.

Een kind hebben is continu met je hart blootlopen. Het is je zwakste en meest kwetsbare plek. Het idee dat iemand iets aan jouw kind zou doen, doet fysiek pijn.

Prenatale lessen zijn ronduit belachelijk. Tijdens hevige weeën lig je er echt niet wakker van of je nu aan borst- of buikademhaling aan het doen bent.

Door kinderen te krijgen leer je je echte vrienden kennen. Sommigen verdwijnen van het toneel en anderen komen verrassend uit de hoek.

'It'll all work out' is een motto om te koesteren. In 99,9% van de gevallen komt alles wel goed. Als je kindje niet wil drinken, is dat op zich geen probleem. Hij zal zichzelf niet verhongeren. Kan hij op 6 maand nog niet zitten? Blijf kalm. Elke gezonde volwassene kan zitten, dus die van jou zal het ooit wel leren.

Familie, vrienden en volslagen vreemden vinden het normaal om zich met alles te bemoeien van zodra er een baby in je buik zit. Ze zeggen wat je wel en niet mag eten, hoe je je kind verkeerd aan het opvoeden bent, waarom hij aan het wenen is of dat hij een verwend nest is. Ze vragen ongegeneerd naar je gewicht of vragen om je buik na de bevalling te mogen zien. Jouw lichaam en jouw kind zijn niemands zaak. Het is dus perfect ok om die mensen met een kort en gevat antwoord op hun plaats te zetten.

Op het moment dat je kindje geboren wordt verandert je leven voor altijd. Het duurt even vooraleer je dat beseft, maar je zal je nooit meer voelen zoals vroeger. Zelfs als je alleen of als koppel op stap bent, zonder baby, is alles anders.

Vroeger was jij (al dan niet samen met je broers en zussen) de belangrijkste persoon in het leven van je ouders. Ook dat verandert als je kinderen geboren worden. Gesprekken gaan over de baby. Bezoekjes zijn niet voor jou maar voor de baby. En je ouders duwen je met plezier opzij om bij je baby te kunnen.

Baby's zijn vermoeiend. En ze wenen. En ze kotsen. En soms stinken ze. En soms zorgen ze ervoor dat je je eigen haar wil uittrekken. Maar ze zijn ook het zaligste wat er is. Je baby zien lachen is écht magisch. Elk nieuw kunstje is een ongelooflijke gebeurtenis. Je kindje zien slapen is het mooiste zicht op aarde. Zijn hoofdje op je schouders is een ongelooflijk gevoel. Het is het meest tegenstrijdige wat er is. Het is het zwaarste en het mooiste. Het is een grammetje spijt, een grammetje twijfel, een grammetje haat en duizenden kilo's liefde.

Het is de meest intense liefde die bestaat.

De laatste geleerde les is zonder twijfel de belangrijkste. Er is maar één regel: jouw gevoel is het juiste. Volg ALTIJD je buikgevoel.