Acht jaar geleden spendeerde ik een jaartje in Amerika. Ik werd ondergedompeld in de Amerikaanse cultuur: high school, fast food, football, tienerzwangerschappen, christelijk extremisme en Thanksgiving.
Een feestdag die toen veel indruk op mij maakte. Ik vierde het daar met mijn gastgezin en hun familie en ik herinner mij dat ik het hele idee van 'dankbaarheid' wel speciaal vond.
Op een bepaald moment, voor er onvoorstelbare hoeveelheden eten naar binnen gewerkt werden, zat iedereen rond de tafel, hand in hand, om te bidden. En om even stil te staan bij de dingen waar we dankbaar voor waren.
Dat deed wel iets met mij. Het ging niet om de cadeautjes, wel om het samenzijn. Samen met de mensen die je graag ziet lekker (en veel) eten en vooral ook stilstaan bij jezelf en jouw dik gat in die gigantische kuip boter.
Jammer dat Thanksgiving hier nog niet echt zijn intrede gedaan heeft (in tegenstelling tot Halloween).
In mijn familie is dat gelukkig anders, aangezien mijn stiefmama Amerikaanse is. Dus vierden we vandaag Thanksgiving, met alles erop en eraan. Turkey, pecan pie, pumpkin pie, gravy, stuffing en samen de kerstboom versieren.
En een hele dag tijd om stil te staan bij alle mooie dingen rondom mij. Mijn gezinnetje, mijn familie en alle mensen die mij lief zijn. Mijn en hun gezondheid. En die dikke, vette kalkoen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten