Verjaardag

Het is een bewogen week in mijn Mamawereld.
Gisteren vierde ik mijn allereerste Moederdag, met kaartjes en kusjes en koffiekoeken en rozen. En het kind verstond er helemaal niets van.
Maar Moederdag is niets vergeleken met aanstaande donderdag. Want dan wordt mijn niet-meer-zo-klein babytje 1 jaar.
Ik ben al enkele dagen aan het terugdenken aan hoe het was, precies een jaar geleden. Waar ik was, hoe bol mijn buik was, hoe beu ik het was om zwanger te zijn en hoe hard ik uitkeek naar de komst van ons ventje.

Donderdag wordt sowieso emotioneel.
Om 6 uur ga ik denken aan hoe David en ik samen opstonden en vol zenuwen in bad kropen. En om 8 uur aan hoe we aankwamen op het verloskwartier. De pijn (die ik me niet meer kan herinneren), de prik en de gezelligheid toen ik niets meer voelde.
Maar ook aan de paniek, toen alles plots in het honderd begon te lopen.
En om 15:15 uur ga ik waarschijnlijk kippenvel krijgen en denken aan dat gigantisch, blauw, nors kijkend mannetje dat in de lucht werd gestoken.
Het moment waarop mijn leven volledig keerde.
Eén jaar is een zalige leeftijd. Elke dag wordt hij boeiender, leuker, mooier en zelfstandiger.
Ik ben nog altijd stapelverliefd op hem.
En ik kan met een goed gevoel naar het afgelopen jaar terugkijken, oef. Mijn hervalletje was gelukkig tijdelijk en ik zie de dingen terug helder.
Ik besef weer welke dingen belangrijk zijn... en welke niet.
Groot feest dus dit weekend, en om het helemaal af te maken vertrekken we na het feest op reis.
Zo een eerste verjaardag, dat laten wij niet zomaar passeren!